Zintuigen als vensters

Geluid wordt gedempt in de sneeuw. Ik beweeg me anders. Het landschap toont zich bijna ongerept. Kortom, mijn zintuiglijke ervaring in de sneeuw is niet dezelfde dan zonder die sneeuw.

Vensters

Via de zintuigen maken we contact met de buitenwereld, zij zijn onze vensters. Je kijkt en luistert ergens naar. Door een aanraking voel je. Je ruikt de geur van eten. En met je tong proef je wát je eet.

De manier waarop je kijkt, luistert enz. is gebaseerd op ervaringen die je in je leven hebt opgedaan. Daarmee ’toets’ je als het ware je waarneming en zo ‘beoordeel’ je hetgeen je waarneemt. Iets is fijn, mooi, lelijk enz. Die beoordeling komt vanuit je denken. Daar zijn je herinneringen opgeslagen, daar zit je oordeelsvermogen. Je denken is zo bezien net zo goed een zintuig. In het Boeddhisme wordt het denken sowieso tot de zintuigen gerekend.

Hele jonge kinderen gebruiken hun zintuigen om begrip te krijgen voor de wereld om hen heen. Hun bewustzijn is nog niet vastgeklonken aan het verleden. Zij kijken, luisteren enz. nog heel open, zonder oordeel. Iets doet zich voor en als het weg is, is het weg. Zo is elke waarneming steeds nieuw.

Oordelen doe je vanuit een idee over hoe de werkelijkheid er volgens jou uit zou moeten zien. Je houdt vast aan de beelden die je hebt, je houdt jezelf erin gevangen. Het maakt je onvrij en instabiel.

Om de onbevangenheid van het jonge kind in jezelf weer wat ruimte te geven in je leven is je lijf een prachtig instrument. Je zintuigen zijn daarbij helpers wanneer je ze als vensters naar binnen gebruikt.

Oefening

Neem tijd en ruimte voor jezelf en sluit je ogen. Zorg ervoor dat je ontspannen zit of ligt. Ontspan je tong door deze in je onderkaak te leggen en adem rustig uit en in.

Richt je aandacht naar binnen in je lichaam, in je buik…..in je borst…..Wat gebeurt daar als je vraagt ‘Hoe gaat het in mijn leven. Wat is nu voor mij het belangrijkste?’ Houd je aandacht in je lichaam en stel je open voor wat er komt.

Ga niet in het gevoel dat mogelijk in je opkomt, maar doe innerlijk een stapje achteruit zodat je het kunt waarnemen en aanvoelen wat het is. Misschien komt er een woord of beeld in je op dat precies past bij hoe jij het ervaart. Laat het even resoneren daar van binnen.

Je kunt eventueel een vraag stellen aan het gevoel ‘wat zit er in dit gevoel’. Blijf je aandacht naar binnen richten, bij het ervaren gevoel. Tot er iets komt van lichte verschuiving, een soort meegeven of opluchting.  Herhaal je vraag als er eerst geen antwoord komt.

Bedank jezelf als je afsluit. Soms komen er niet direct antwoorden uit je binnenste. Doe het morgen nog eens, antwoorden komen op een eigen tijd. Misschien is het eerst onwennig om zo naar binnen te kijken, luisteren, aftasten en te voelen, helemaal open te zijn in het moment.

Verder lezen? Lees dan bijvoorbeeld dit blog: Wees niet bang.