Over buiten en binnen

In het dagelijks leven ben je als mens gewoonlijk ‘buiten’, zonder dat je het door hebt.

Je aandacht is via de zintuigen veelal naar buiten gericht. Je luistert bijvoorbeeld naar muziek, kijkt naar een film, je proeft van iets, voelt een aanraking, ruikt een geur, denkt een gedachte.
Vervolgens koppel je daar een mening aan. Je vindt iets mooi, lekker, aangenaam, goed of het tegenovergestelde. Jouw mening baseer je op kennis en ervaringen die je hebt.

Wij mensen zijn sociale wezens. Dat is onze natuur. We praten met elkaar, werken met elkaar, hebben elkaar lief. En als wij in contact zijn met anderen, hebben wij ongemerkt die zintuigen wijd open staan. Naar buiten gericht. In gesprek met een ander luister je, kijk je enz. en via die zintuiglijke waarneming kan soms ineens iets van pijn uit eerdere ervaringen in jou worden aangeraakt, bewust of onbewust.

De aanraking van iets pijnlijks in jezelf kan een scala aan emoties en meningen in je oproepen. Van verdriet, tot angst, tot boosheid, tot zeker weten hoe het zit enz. En omdat het in interactie met een ander gebeurt, ben je geneigd te denken dat de ander deze emotie, pijn of wat dan ook veroorzaakt. ‘Als jij nou niet…..,dan hoef ik niet…..’ M.a.w.: Als jij verandert, heb ik nergens last van.

Ongemerkt helpt de ander jou bij iets in jezelf te komen, wat nog niet ‘vrij’ is. Elk mens wordt geconfronteerd met moeilijke situaties in het leven, dat is bij jou en mij niet anders. Dat kun je ook je groeipotentie noemen. Elke aanraking in jezelf van datgene dat nog niet vrij is van jouw oordeel (verpakt in emotie) erover, is een kans om te helen.

We hebben ‘binnen’ nodig bij het ‘buiten’ zijn. Wanneer je echte vrijheid wil ervaren in je leven leer dan jezelf dieper kennen, juist door toe te staan dat je (soms pijnlijk) geraakt mag worden door een ander. Wees dankbaar voor de les die je uiteindelijk erdoor ontvangt.

Lees ook eens dit artikel: Midden in het lawaai de stilte vinden.