Liefde op deze wereld

Elk jaar, aan het begin van de lente, wanneer de bloesem uitgebarsten is, herdenken we de slachtoffers van de tweede wereldoorlog en de bevrijding van die oorlog.

In welke tijd leven wij? 
We herdenken een oorlog waarvan gezegd wordt ‘dit nooit weer’. En tegelijk zien we niet ver bij ons vandaan diverse oorlogen woeden. Oorlogen waaraan ons land vanaf de zijlijn bijdraagt, steun geeft of juist onthoudt.

We denken dat wij (nog) gevrijwaard zijn van oorlog. Als je goed kijkt is oorlog overal om ons heen. En zelfs ook in ons eigen leven, in onszelf is oorlog aanwezig.

Etty Hillesum, een joodse vrouw wiens dagboeken na de oorlog zijn gevonden, schreef:
‘Er is geen andere weg dan dat ieder van ons inzoomt in zichzelf en in zichzelf uitroeit en vernietigt al datgene waarvoor hij meent anderen te moeten vernietigen. En laten we ervan doordrongen zijn, dat ieder atoompje haat dat wij aan het al te vele haten op deze wereld toevoegen, haar onherbergzamer en onbewoonbaarder maakt dan ze al is.
Eén ding is zeker: Men moet de voorraad liefde op deze aarde helpen vergroten.’

Kun je wellicht deze dagen tijd vrij maken om de ruimte in jezelf te betreden?

Om af te dalen in jezelf met een onderzoekende geest, jezelf eens afvragend: Waarin houd ik vast aan mijn waarheid, de oorsprong van alle oorlogen? Hoeveel wérkelijke ruimte en openheid is er bij mij van binnen, of houd ik mijn innerlijke deuren gesloten?

Het doordrongen zijn van de urgentie te kiezen voor een leven vanuit verbinding en liefde met jezelf, je medemens en de aarde waar wij op en van leven, lijkt me zinvol om dit weekend te her-/gedenken en te beoefenen in je dagelijkse leven. Beoefenen bevat het woord ‘oefenen’ en daarin ligt compassie naar jezelf besloten en oh, wat is dat fijn.

‘Al blijft ons één nauwe straat, waardoor we mogen gaan, boven die straat staat toch de héle hemel.‘ E.H.

Lees ook eens dit blog over vrede en vrijheid.