Leven is nu
Deze week zag ik een interview met Suzan en Freek. Boeiend, omdat ze vertelden hoe zij omgaan met slecht nieuws dat hun leven is binnengekomen. Het leken wel twee leraren, zonder dat ze zich daar op voorstonden.
Zij vertelden:
Hoe zij de shock verwerkten na een slecht nieuws gesprek. Even alle stekkers eruit en tijd nemen om tot bedaren te komen. Het stof laten neerdalen.
Wij zijn één! Zo verwoordde Suzan een oude Ubuntu wijsheid: Ik ben omdat WIJ zijn. Alles wordt met z’n tweetjes doorleefd en zo steunen ze elkaar en zichzelf. Ook als je niet zo’n innige relatie met iemand hebt kun je er zijn voor een ander of iemand toelaten in jouw levenssfeer wanneer je het moeilijk hebt. Betrokkenheid geeft veel steun. Al is een stadion vol toejuichende mensen niet voor iedereen weggelegd ;-)
Body en mind horen bij elkaar, zei Freek toen hij vertelde hoe hij daar mee aan de slag is gegaan om die verbinding nader onder de loep te nemen (zijn er nog onverwerkte emoties?) en waar mogelijk te herstellen. Hij legde daarbij en passant het verschil uit tussen de westerse (het lichaam is een fabriekje waar iets stuk van kan gaan) en oosterse (mind-body is één geheel) geneeskunde uit.
Leefstijl is belangrijk. Ze ondervinden dit door hun gewoontes aan te passen. Ze eten bewust goed voedsel (hebben zich daarbij laten adviseren), gaan op tijd naar bed en starten de dag met een uurtje wandelen.
Wat ertoe doet, is veranderd. In het aangezicht van dood (uitgezaaide longkanker bij Freek) en nieuw leven (Suzan zwanger van hun 1e kindje), worden andere dingen ineens (on-)belangrijk. Je zakt als het ware dieper in het leven, dieper in jezelf, daar waar echte wijsheid is.
Leven is nu. Ze kiezen ervoor hun hart te volgen in wat ze doen door te blijven zingen en muziek te maken, waarin ze voor veel mensen iets kunnen betekenen. Dit geeft hen levenskracht. Er is lijden in hun leven en tóch genieten zij volop.
Ik hou van deze verhalen uit het dagelijkse leven gegrepen. Dit zijn de lichtjes die ons verder brengen. Dit gaat over leven vanuit je hart.
Misschien wil je dit ook lezen: Ubuntu in de zomer