Hoop

Op 27 januari 2020 is het 75 jaar geleden dat concentratie- en vernietigingskamp Auschwitz werd bevrijd. We leven in de hoop dat zoiets nooit meer gebeurt. Hoop is niet zomaar iets. Hoop redt levens.

Laatst zag ik bij ‘de wereld draait door’ de moedige vrouw van 97 jaar die onlangs het boek ‘Mijn naam is Selma’ schreef. Zij overleefde als joodse vrouw de oorlog. Ondanks haar verzetswerk en ondanks de verschrikkingen die zij beleefde in kamp Ravensbrück. Selma gebruikte haar intuïtie én had de tegenwoordigheid van geest om op het juiste moment de juiste dingen te doen of na te laten. Zij was niet bang. Ze was bereid te doen wat gedaan moest worden. Vriendschap, hoop en een vrije en gedisciplineerde geest geven haar tot op de dag van vandaag een rijk leven.

Ik wens je een rijk jaar toe, vol vriendschap, hoop en vrijheid.

Hoop

Diep in onszelf dragen wij hoop:
als dat niet het geval is,
is er geen hoop.

Hoop is een kwaliteit van de ziel
en hangt niet af
van wat er in de wereld gebeurt.

Hoop is niet voorspellen of vooruitzien.
Het is een gerichtheid van de geest,
een gerichtheid van het hart,
voorbij de horizon verankerd.

Hoop in deze diepe en krachtige betekenis
is niet hetzelfde als vreugde
omdat alles goed gaat,
of bereidheid je in te zetten
voor wat succes heeft.

Hoop is ergens voor werken
omdat het goed is,
niet omdat het kans van slagen heeft.

Hoop is niet hetzelfde als optimisme
evenmin de overtuiging
dat iets goed zal aflopen.
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
afgezien van de afloop,
het resultaat.

Václav Havel

Lees het vervolg op dit blog hier.