Als het stormt

Aan storm geen gebrek de laatste tijd in ons land.

Zoals het buiten kan stormen, zo stormt het in jou, in je hoofd, waarschijnlijk ook weleens.
Er gebeuren dan dingen in je leven waar je niet direct vat op hebt maar die je uit je doen brengen of waar je zelfs heel naar van bent.

Je merkt in jezelf dat je die kant niet op wil!
Je gaat dit gevoel zoveel mogelijk uit de weg. Of op z’n minst doe je een poging om te zorgen dat ‘het’ zo min mogelijk vat op je kan krijgen. Als de storm in je hoofd maar gaat liggen.

Je probeert positief te denken om zo je nare gevoel te transformeren.
Maar het nare gevoel komt na een tijdje weer terug.

Je merkt dat je steeds hetzelfde rondje loopt qua gevoelens.
Het lukt je niet om eruit te komen. Je voelt jezelf tekort schieten, je komt alsmaar in dezelfde groef terecht.
Als het onderdrukken, vermijden en zelfs het transformeren van pijn naar fijn niet werkt, hoe dan wel?

Geduld en stilte

Laatst zag ik een interview met Wynton Marsalis. Een geweldige trompettist en blues kenner. Hij zei interessante dingen die hier op aansluiten. Over de blues zei hij: ‘Blues is optimisme zonder naïviteit. Humor die nog mogelijk is als je iets tragisch overkomt. Het kan over een gebroken hart gaan, maar daaronder zitten dan een groove en een ritme waar je blij van wordt’.

Dat doet mij denken aan de blauwe lucht die altijd aanwezig is, of het nu stormt of niet. Om het Boeddhistisch te zeggen: In elk lijden is geluk aanwezig (en andersom).

In jou is een verlangen aanwezig om jezelf te begrijpen. 
Dat is een diep menselijk verlangen. Wanneer het stormt in je hoofd is dat verlangen niet altijd voelbaar, maar dat betekent niet dat het afwezig is.

Elke keer als je inademt staat er weer iets nieuws te gebeuren.
Dat zei Marsalis en ik onderschrijf dat helemaal. Het vraagt een houding van oplettendheid en betrokkenheid om zo te ademen. Van diep luisteren. Adem brengt je leven in beweging. Hoe adem jij?

Opnieuw Marsalis: ‘Hoe treed je anderen tegemoet? Met haat, wantrouwen en vooroordelen? Of met het verlangen om ze te begrijpen en te leren kennen?’ ‘Wat is mijn verantwoordelijkheid jegens een ander? Wat is onze relatie?’

Vertrouwen

‘In de jazz snappen wij dat de kracht van samensmelting, van fusion ongelooflijk kan zijn. De zon bestaat door samensmelting. Maar het is moeilijk om samen te smelten omdat vertrouwen lastig is.’
Waarom is vertrouwen moeilijk?
‘We vertrouwen onszelf niet. We weten dat we soms stomme dingen doen. Je kijkt in de spiegel en denkt: Heb ik dat echt gedaan? Als je iemand ontmoet vergelijk je jezelf met hem. Maar je weet niet goed wie hij is of waar hij het over heeft. Dus als je met iemand praat, moet je geduld en stilte kweken om te kunnen luisteren en aanvoelen. Om te snappen wat diegene zegt. Dat is moeilijk’.

Om de ander goed te kunnen begrijpen luister je diep in jezelf.
Geef niet langer voeding aan je gewoonte om pijn te willen vermijden, onderdrukken of om het tegenovergestelde na te streven. Stop hiermee. Bewandel een nieuw pad: Wees aandachtig en met geduld aanwezig bij wat er is, in jou.

Door met zachtheid te kijken naar wat er in je leeft maak je ruimte.
Alles verandert voortdurend. Interessant om dat te aanschouwen! Met aandacht en concentratie. Dat heet mindfulness.

Erken je pijn!
Door je pijn te erkennen maak je er verbinding mee. Je bent met respect aanwezig bij de pijn. Op die manier maak je verbinding. En verbinding is de sleutel tot inzicht. Je ontdekt dat er ook geluk aanwezig is in je pijn. Zoals de ‘groove en het ritme waar je blij van wordt’. Ineens begrijp je jezelf beter. En dat brengt altijd meer begrip voor de ander.

Lees ook eens dit schrijfsel.