Blinde mensen onderzoeken een olifant

Als ik af en toe de tv aanzet dan is ‘corona’ het gesprek van de dag. Veel mensen menen te weten hoe het zit, wat de juiste strategie is of zou zijn geweest. Een kakafonie van woorden die mij doen denken aan het soefie verhaal van de blinde mensen die een olifant onderzoeken:

‘Er was eens een stad waar alle inwoners blind waren. Op een dag kwam de koning met zijn hele hofhouding en zijn leger naar de stad. De koning reed op een olifant. Zo leek hij groter en machtiger. De blinden in de stad waren ontzettend nieuwsgierig naar de olifant en zes van hen gingen snel de koning tegemoet. Ze hadden geen idee van de vorm en het uiterlijk van de olifant. De zes blinde mannen probeerden elk, door aan de olifant te voelen, te ontdekken wat voor dier het was.

De eerste man liep op de olifant af. Hij botste tegen de flanken van de olifant aan en viel. “De olifant is een soort muur van klei die in de zon gebakken is”, concludeerde hij.

De tweede man voelde een slagtand van de olifant en riep: ‘Wat kan er zo rond en scherp zijn? De olifant moet een speer zijn!”

Toen kwam de derde man dichterbij. Hij strekte zijn handen uit naar de olifant en greep min of meer per ongeluk de slurf van de olifant. “Aha,” zei de derde blinde man, “de olifant lijkt nog het meest op een slang.”

Daarna stak de vierde man zijn handen uit en voelde de knie van de olifant. “Het lijkt mij wel duidelijk waar de olifant het meest op lijkt.” zei hij. “De olifant moet wel een boom zijn!”

De vijfde man raakte toevallig een oor van de olifant aan. Hij zei: “Zelfs als je niet kunt zien is het overduidelijk dat de olifant nog het meeste op een waaier lijkt.”

De zesde blinde man had zijn handen nog niet eens uitgestoken of hij voelde al de slingerende staart, die hem al zwaaiend een plagerig duwtje gaf. De man stak zijn handen uit en voelde. “Ik weet het al,” zei de man, “de olifant is een touw.”

Toen de mannen terug kwamen in hun stad stonden de inwoners op het plein op ze te wachten om over de olifant te horen. Ieder van de mannen vertelde wat hij gevoeld en gedacht had. Ze vertelden allemaal iets anders! De mannen gingen steeds harder praten en probeerden boven elkaar uit te komen. Uiteindelijk kregen de mannen zelfs een beetje ruzie en één van de soldaten van de koning werd erbij gehaald. Hij vertelde dat alle zes mannen goed gevoeld hadden en allemaal dus een beetje gelijk hadden. Hij gaf ze de opdracht te gaan zitten en te stoppen met schreeuwen. Hij liet ze naar elkaar luisteren. Toen dát gebeurde kwamen ze er pas achter hoe de olifant eruitzag.’

Deze tijd nodigt ons uit tot dieper kijken, dieper luisteren, dieper voelen.
In de diepte kun je ervaren dat je zowel de blinde als de koning bent, zowel de soldaat als de olifant. In de diepte ben je alles en kun je niet anders dan met respect naar het leven, naar jezelf, kijken. 

Misschien vind je dit schrijfsel ook interessant om te lezen.