Direct naar de inhoud.

Waar heeft jouw wieg gestaan?

Zo aan het einde van het jaar, is er tijd voor reflectie en vertragen.
De Kersttijd nodigt uit om ’tot jezelf te komen’ en te herbronnen. Wie ben je, waar kom je vandaan, waar ben je naar op weg en leef je daar in vrede mee?

Uit welk nest kom jij?
Waar heeft jouw wieg gestaan? Was jij de oudste, de jongste, welke plek nam jij in?
Wie waren je ouders, en herinner je opa’s en oma’s nog?
Hoe welkom was jij?

Mijmer en her-inner hier eens over…

Welke gevoelens komen er nu bij je op?
Zijn het warme gevoelens? Gevoelens van dankbaarheid en vreugde?
Of juist eenzaamheid en pijn?

Verwelkom alles wat naar boven komt!
Wát je antwoord ook is, maak er ruimte voor in je hart.
Niet om zielig te doen of je slachtoffer te voelen, maar om verantwoordelijkheid te nemen voor alles wat in jou leeft. Laat tranen stromen als ze komen, voel de boosheid zonder dit groter te willen maken. Als er vreugde is laat het je dan vervullen.

Mijmer en her-inner opnieuw…

Dit is een manier om jezelf te ‘herbronnen’. 
Verwelkom jezelf – hier en nu- op de manier die je wenst. Houd van jezelf! Het is hoogste tijd daarvoor.
Het is spijtig jezelf dit nog langer te onthouden, doordat je emoties blijft voeden (bv. door boos of wrokkig te blijven) en zo je pijn herhaalt. Vergeef jezelf hiervoor en wees dankbaar voor de Liefde die je bent.
Een krachtig ritueel hiervoor is Ho’oponopono dat ik hieronder in ’t kort beschrijf.

Mijmer en her-inner…en deel eens iets hierover met een vriend(in).

Ho’Oponopono

Ho’oponopono is een oude, sjamanistische methode van de inheemse stammen uit Hawaï. Vrij vertaald betekent het: volmaaktheid herstellen.

Je maakt contact met de bron, ofwel het grote veld van Liefde dat altijd in en om ons heen aanwezig is met de zin: Ik hou van je. Dit kun je dus ook (juist!) tegen jezelf zeggen, zie hierboven.

Dan zeg je: Het spijt me dat ik…..Hier benoem je hetgeen waar je last van hebt, bijvoorbeeld: het spijt me dat ik me zo aantrek wat er over me gezegd wordt.

Daarna komt de zin: Vergeef me alsjeblieft. Dit zeg je tegen je zelf. Vergeven helpt om de herhaling van je pijn, waarmee je jezelf kracht ontneemt, te doen stoppen. Het opent je hart en is een mooi cadeau aan jezelf en daarmee ook aan je omgeving.

Tot slot zeg je: Dank je wel. Je uit hiermee je (welgemeende) dankbaarheid naar het veld van Liefde waar jij deel van uitmaakt. Een veld waarin geen oordelen zijn. Het is de Bron, de plek van eenheid.

Probeer het ritueel voor jezelf eens uit. Je kunt ook beginnen met eerst alleen de eerste zin tegen jezelf te zeggen vlak voordat je gaat slapen bijvoorbeeld. ‘Ik hou van je’ en dan kun je dat nog aanvullen met waar je dankbaar voor bent die dag.

Lees ook eens dit bericht: Heb jij een vriendenbank?

 

Pin It on Pinterest