In onze maatschappij vinden we het heel normaal dat je je moet bewijzen.

Toen ik in 2017 begon met de opleiding boeddhistische psychologie, was zo ongeveer het eerste dat mijn leraar zei: ‘Jullie zijn allemaal al geslaagd, jullie hebben al een 10! Huiswerk is niet verplicht en er worden geen examens afgenomen.’
Ik denk dat veel schoolgaande jeugd direct zou intekenen voor zo’n opleiding ;-)
Maar wij, als nieuwe studenten, lachten wat en hadden geen idee waarom hij dat zo zei.

In onze maatschappij vinden we het heel normaal dat je je moet bewijzen. Eerst vergaar je kennis en doet zo veel mogelijk je best. De mate van kennis laat je zien middels een examen en dan ontvang je het felbegeerde diploma. Joepie, de vlag hangt uit!

Natuurlijk heb je bepaalde kennis nodig, al is het alleen al kennis van gemaakte afspraken. Ik moet er niet aan denken dat er iemand de weg op gaat zonder daartoe te zijn uitgerust met een rijbewijs en gezond verstand.

Lijden begint pas echt wanneer je denkt jezelf te moeten bewijzen als mens!
Je hebt het misschien niet in de gaten en toch doe je dat maar al te vaak.

Het geeft stress in je lijf die je niet begrijpt. 
Herinner je nog hoe je als kind jezelf aanpaste om lief gevonden te worden, of om aandacht te krijgen?
Wat drijft jou op dit moment in je leven om een vriendschap in stand te houden? Om een goede ouder, partner, zus/broer te zijn?
Wat maakt dat je misschien juist ópgeeft, je best te doen?

Je hebt het gevoel dat je er alleen voor staat.
De neiging om iéts te (moeten) doen om te laten zien, te bewijzen, dat je oké bent is een verschijnsel dat ongemerkt je referentiekader is binnen geslopen.

Vertrouwen

Laatst las ik in de krant een artikel van een gevangenis directeur die met gevangen groentetuintjes had gemaakt. De tuin deed het zó goed dat ze groenten over hadden. De gevangenen stelden voor om dat te schenken aan de voedselbank. Door het vertrouwen dat ze kregen, bleken de gevangenen tot veel meer empathie in staat te zijn dan vooraf de verwachting was.

Vertrouwen is de voeding waarop elk mens gedijt. 
Dit geldt in principe voor alles in het leven.

Vertrouwen dat je als mens oneindig veel meer bent dan je gedachten over wie je denkt dat je bent. Niet alleen jij bent oneindig veel meer, de ander is dat ook!
Je maakt deel uit van een groter geheel waarvan wij met ons verstand onmogelijk alles kunnen begrijpen.

Het loslaten van je ideeën over hoe je moet zijn om erbij te horen, goedkeuring te krijgen enz. brengt je bij wijsheid. Wijsheid die een andere dimensie heeft dan de oordelen over wat goed of fout is. Wijsheid die zomaar ‘plots’ uit stilte kan opborrelen of boven komt drijven.

Weten dat je al geslaagd bent, geeft de juiste ontspanning om je te verdiepen in wie je nu echt en werkelijk bent. 
Het maakt mij een dankbaar mens. Dat gun ik jou ook. Ga je mee op pad?

Wil je een afspraak met me maken om jezelf, vanuit ontspanning, beter te leren kennen? Mail me dan via deze link: afspraak.