Herinnering
Herinnering, mooi woord!
Vooral als je het schrijft als her-innering. ‘Her’ in de zin van terug, of nóg eens. Zoals bij herhalen het geval is bijvoorbeeld.
Bij je geboorte was je één en al ‘innering’. Je hebt nog geen idee van buiten of binnen, alles is één.
Bij het opgroeien krijg je langzaam en steeds meer idee van die wereld waarin jij ‘ik’ bent. De wereld is dan niet meer één, maar altijd minstens twee. Het is zoeken, vallen en opstaan om daarin te groeien.
Het kan soms voelen alsof die wereld van één helemaal niet bestaat. Je wordt zó in beslag genomen door de wereld om je heen. De verwachtingen waar je aan wilt voldoen. Taken die af moeten. Zorg die van je gevraagd wordt. Alles en iedereen tevreden stellen. En intussen sluipt vermoeidheid in je lijf. Voel je ergens ongemak.
Wat zou het fijn zijn als jij je gezien, gehoord en begrepen voelt in wie jij bent! Dat je je geliefd voelt, los van alle taken en verwachtingen.
Wéten dat je helemaal goed bent zoals je bent. Jezelf herinneren dat de wereld van één in wezen niet anders is dan een ‘veld’ dat door wetenschappers het quantum veld wordt genoemd waar je op aangesloten kunt zijn. Dát is wat ik zelf ervaar bij her-inneren.
Ik ervaar dat veld als Liefde, met een hoofdletter.
Elke keer wanneer je kunt voelen en ervaren dat je deel uitmaakt van het grote geheel, maakt het je minder behoeftig voor bevestiging van buitenaf. Doen, ervaren en nog eens doen, leert je de wereld van één te herinneren.
En dát geeft energie!
Wil jij dit ook? Kijk dan onder workshops voor de bamboe training.